Την Κυριακή 21/1 πραγματοποιείται στη Θεσσαλονίκη συλλαλητήριο για το «Μακεδονικό ζήτημα» και την ονομασία της ΠΓΔΜ. Στο συλλαλητήριο παρευρίσκονται μέλη και υπόδικοι βουλευτές της Χρυσής Αυγής, διάφορες εθνικοπατριωτικές ομάδες, τοπικοί και μη φορείς της Νέας Δημοκρατίας, ακροδεξιοί ψεκασμένοι βουλευτές και πολιτικοί, χριστιανοταλιμπάν, παπάδες χουντικοί, στρατιωτικοί γεμάτοι εθνική υπερηφάνεια, θρασύδειλοι χουλιγκάνοι οπαδοί και διάφοροι φιλήσυχοι πολίτες-πατριώτες, που θυμούνται να βγουν στο δρόμο και να ξεσηκωθούν μόνο όταν διακυβεύεται η εθνική τους τιμή. Έτσι, λοιπόν, στήθηκε ένα πανηγύρι εθνικισμού και μισαλλοδοξίας, όπου όλοι αυτοί από κοινού, μαζί με την αστυνομία, είναι υπεύθυνοι για ό,τι ακολούθησε στη συνέχεια της ημέρας, και πιο συγκεκριμένα για την επίθεση στον Ε.Κ.Χ. Σχολείο, η οποία απωθήθηκε επιτυχημένα από την περιφρούρηση   και ο εμπρησμός της κατάληψης Libertatia, η οποία εκείνη τη στιγμή ήταν άδεια, καθώς ο κόσμος της κατάληψης βρίσκονταν στην αντιφασιστική συγκέντρωση στην Καμάρα.

Το όνομα της γείτονος χώρας επανέρχεται και πάλι στο προσκήνιο ύστερα από 25 χρόνια προσφέροντας έδαφος σε εθνικιστικές και ακροδεξιές εξάρσεις ρητορείας στο δημόσιο λόγο, που στόχο έχουν την συγκρότηση της εθνικής αφήγησης για μία και ελληνική Μακεδονία. Διόλου τυχαία όλα αυτά τη δεδομένη χρονική περίοδο, αφού η ΠΓΔΜ αποτελεί χώρα καταλύτη για τους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς ΕΕ και ΗΠΑ, ενάντια στα σχέδια της Ρωσίας για την περιοχή των Βαλκανίων, γεγονός που έρχεται να θυμίσει πως όσο η κρίση βαθαίνει στις υποτελείς χώρες, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις μάχονται για το ποια θα αποτελέσει πόλο πολιτικής «στήριξης», οξύνοντας τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς. Από την άλλη, η ονομασία της ΠΓΔΜ έρχεται σε μια περίοδο που στον ελλαδικό χώρο ψηφίζονται μέτρα κατά της απεργίας και της παρανομοποίησής της, μέτρα που θα φτωχοποιήσουν ακόμα περισσότερο τους καταπιεσμένους και σε μια περίοδο που οι πλειστηριασμοί λαϊκών σπιτιών γίνονται ολοένα και περισσότεροι σε άγαστη συνεργασία τραπεζών και δημοσίου. Τα ζητήματα γύρω από το Μακεδονικό, λοιπόν, έχουν ως στόχο να επιφέρουν στο προσκήνιο εθνικιστικά διλλήματα, που θα συσπειρώσουν κάθε λογής εθνικόφρονες, ανθρώπους από όλο το φάσμα της δεξιάς και της πατριωτικής αριστεράς και φασίστες, οι οποίοι για ακόμα μια φορά είναι έτοιμοι να ξεράσουν το ρατσιστικό τους δηλητήριο.Γι’ αυτό το λόγο στις 21/1 βρήκαν ευκαιρία οι διάφοροι φασίστες παρακρατικοί να εμφανιστούν στην πόλη της Θεσσαλονίκης, έχοντας μαζί τους πανελλαδική στήριξη και πληρωμένα λεωφορεία από το κόμμα της Χρυσής Αυγής, και να επιτεθούν με την βοήθεια των μπάτσων σε αυτοοργανωμένους χώρους και να προπηλακίσουν κόσμο σε μια πόλη, στην οποία δεν εμφανίζονται πουθενά και δεν ανακοινώνουν δημόσια τα καλέσματα μίσους τους.

Για άλλη μια φορά αποδείχθηκε η στενή σχέση κράτους, κεφαλαίου και φασιστών, παρά τις όποιες προσπάθειες γίνονται για να πείσουν από κοινού ότι δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Κάθε φορά που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση επιστρατεύει το μακρύ και πιο βίαιο του χέρι, τον φασισμό για να ανακόψει τα όποια ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά δημιουργούνται στις κοινωνίες στρεφόμενος πάντα στα πιο αδύναμα κομμάτια και στους εκμεταλλευόμενους. Η δολοφονία Φύσσα αποτέλεσε τη σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι στον ελλαδικό χώρο και τότε έγινε πιο εμφανή από ποτέ η σχέση της Χρυσής Αυγής με το κεφάλαιο. Το «αντισυστημικό» προσωπείο τους καταρρέει μέρα με τη μέρα και αυτό φαίνεται από τις σχεδόν 6.000 επερωτήσεις τους στη Βουλή τασσόμενοι υπέρ των συμφερόντων των εφοπλιστών, των εργολάβων, των βιομηχάνων και όλων αυτών που κατέχουν το μεγαλύτερο κομμάτι του πλούτου αυτής της χώρας. Η «αντικαθεστωτική» τους ρητορεία παραπαίει κάθε φορά που προσφέρουν εργασιακή ειρήνη στο κεφάλαιο επιτιθέμενοι σε συνδικαλιστές και εργατικά σωματεία, λειτουργούν ως έμμισθοι μπράβοι για την καταστολή των απεργιών και προσπαθούν με κάθε τρόπο να πείσουν πως για τους μισθούς πείνας που προσφέρουν τα αφεντικά ευθύνονται οι μετανάστες, διασπώντας με αυτόν τον τρόπο την εργατική τάξη σε ντόπιους και μετανάστες. Όλα αυτά στον απόηχο  της εθνικής ενότητας και ομοψυχίας, αλλά και ανάπτυξης του ντόπιου κεφαλαίου.Μόνο εμετό και αηδία μας προκαλεί το πάθος του νεοέλληνα να διαμαρτυρηθεί και να ξεσηκωθεί μόνο για τη προστασία ενός ονόματος (που ούτε καν του ανήκει) ενώ ταυτόχρονα αδιαφορούσε για μια δεκαετία για τη φτωχοποίηση που υπέστη αυτός και τα παιδία του με μνημόνια, αυτοκτονίες, πλειστηριασμούς και όλα όσα του επιβάλει μέχρι και σήμερα η ΕΕ και το ΔΝΤ.

Την επόμενη ημέρα πραγματοποιήθηκε πορεία αλληλεγγύης στην κατάληψη Libertatia , στην οποία η αστυνομία επιτέθηκε λυσσαλέα με αποτέλεσμα να την διασπάσει και να προσαγάγει 5 άτομα, τα οποία συνελήφθησαν με κατηγορίες κακουργηματικού χαρακτήρα και την Παρασκευή 26/1 αφέθηκαν ελεύθερα από το δικαστήριο. Τα ΜΑΤ ακόμα μια φορά έδειξαν τη σχέση αγάπης που τρέφουν με τους φασίστες , αφού την προηγούμενη ημέρα επιτέθηκαν από κοινού στον Ε.Κ.Χ Σχολείο και ήταν απλώς «παρατηρητές» στον εμπρησμό της Libertatia. Έτσι, λοιπόν, φαίνεται η ανοχή και η συγκάλυψη, από την μία πλευρά, στα παρακρατικά τάγματα εφόδου, ενώ, από την άλλη, είναι ολοφάνερη η ωμότητα και η αυταρχικότητα, που δείχνει το κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του στο πρόσωπο των αγωνιστών.

Οι επιθέσεις στον Ε.Κ.Χ Σχολείο και στην κατάληψη Libertatia έρχονται να προστεθούν στη λίστα των επιθέσεων, που δέχονται ευρύτερα οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένες δομές του κινήματος από κράτος και τις παρακρατικές εμπροσθοφυλακές του, τους φασίστες, οι οποίοι κάνουν τη βρώμικη δουλειά εκ μέρους του.  Οι καταλήψεις και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα αποτελούν χώρους κοινωνικής και ταξικής αντίστασης, ελευθερίας, αλληλεγγύης και αυτοοργάνωσης και γι’ αυτό αποτελούν μέρος της ατζέντας του κράτους για την διάλυσή τους, αφού έρχονται έμπρακτα να αντιπαρατεθούν μαζί του δίνοντας τον τόνο μιας άλλης κοινωνικής συγκρότησης, που δεν βασίζεται στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και σε εξουσιαστικές σχέσεις.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, Η ΤΑΞΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ LIBERTATIA ΚΑΙ ΣΤΟΝ Ε.Κ.Χ. ΣΧΟΛΕΙΟ

ΑΜΕΡΙΣΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΝ ΑΝΟΧΥΡΩΤΟ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΥΡΕΘΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΟ

Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση ★

Φέτος συμπληρώνονται 44 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου. Μια λαϊκή, αντικαθεστωτική εξέγερση, η οποία ήρθε να αποτυπώσει στη συλλογική μνήμη τους αγώνες των φοιτητών σε πρώτη φάση και τη σύνδεσή τους μετέπειτα με τα καταπιεζόμενα κομμάτια της κοινωνίας, για την ανατροπή του αυταρχικού καθεστώτος της Χούντας των συνταγματαρχών. 44 χρονιά μετά και ο αγώνας για την ανατροπή του καθεστώτος παραμένει επίκαιρος.

Σήμερα, ο καπιταλισμός στην πιο ακραία του έκφανση έρχεται να αποτυπώσει τις έντονες κοινωνικές και ταξικές αντιθέσεις του δημιουργώντας τόσο οικονομικούς, όσο και στρατιωτικούς πολέμους δημιουργώντας ρήγματα στους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των ισχυρών κρατών, που στην πρώτη ευκαιρία κάνουν επίδειξη δύναμης εισβάλλοντας σε χώρες, προκειμένου να τις θέσουν κάτω από την σφαίρα επιρροής τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα μεταναστευτίκα κύματα να εισέρχονται σε Ε.Ε. και Τουρκία με το επίπλαστο όνειρο μιας “εκπολιτισμένης”, “ευήμερης” ζωής στις “ανεπτυγμένες” χώρες της Δύσης. Η πραγματικότητα, όμως, έρχεται στον αντίποδα, καθώς οι μετανάστες αντιμετωπίζουν ένα καθεστώς ασφαλειοποίησης, το οποίο συντίθεται από τους κυρίαρχους, τα ΜΜΕ, τους μπάτσους και τον κάθε λογής εθνικόφρονα. Επιπλέον, με την είσοδό τους στις χώρες υποδοχής βιώνουν την έντονη στρατιωτικοποιήση καθώς έρχονται αντιμέτωποι με κλιμάκια της FRONTEX και του NATO για να τους στοιβάξουν μετέπειτα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι εξουσιαστές είτε με αριστερό είτε με δεξιό προσωπείο εξαπολύουν μια γενικευμένη επίθεση φτωχοποίησης και εξαθλίωσης των από τα κάτω χωρίς να διακρίνουν έθνος και φυλή.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οφείλουμε να αντισταθούμε απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου αντλώντας παραδείγματα από παλιότερες κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις. Όπως το 1973, στην εξέγερση του Πολυτεχνείου που συγκρούστηκαν δύο κόσμοι: ο κόσμος του φασισμού και της άνευ όρων υποταγής στα εγχώρια και διεθνή αστικά εξουσιαστικά συμφέροντα, ενάντια στην αγωνιζόμενη κοινωνία που διεκδικούσε την αποδέσμευση από την αμερικάνικη επιρροή, την ελευθερία και την πτώση της Χούντας των συνταγματαρχών · έτσι και σήμερα από την μία βρίσκεται ο κόσμος του κεφαλαίου και οι εκφραστές του , που εχθρεύονται τους καταπιεσμένους, και από την άλλη ο κόσμος του αγώνα, που πρέπει να δώσει τις δικές του απαντήσεις συλλογικά και οργανωμένα απέναντι στην γενικευμένη καταπίεση. Αποβλέποντας στο σήμερα, το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου πρέπει να συνδεθεί άμεσα με τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις ενάντια σε κάθε μορφή επιβολής και εξουσίας και να αποτελέσει παράδειγμα για τους ακηδεμόνευτους αγώνες μας ενάντια στο κόσμο των αφεντικών και εφαλτήριο για τις μελλοντικές επαναστάσεις.

ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΑΝΑΧΩΜΑΤΑ ΣΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ ΟΣΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ-ΠΟΡΕΙΑ : 17/11, 18:00 , ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ

Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση ★

Τις τελευταίες δύο εβδομάδες ομάδα Αφγανών, Ιρακινών και Κούρδων (άνδρες, γυναίκες και παιδιά) εγκατέλειψαν το κέντρο κράτησης της Μόριας, στο οποίο έμεναν για αρκετό καιρό υπό άθλιες συνθήκες και παραμένουν στην κεντρική πλατεία (Σαπφούς) της Μυτιλήνης διεκδικώντας να τους δοθεί η δυνατότητα να φύγουν από το νησί της Λέσβου. Πολλοί και πολλές από αυτούς και αυτές ξεκίνησαν απεργία πείνας από την Παρασκευή 27/10 σε μια προσπάθεια προώθησης του αγώνα και των αιτημάτων τους. Στη συνέχεια, ξεκινούν απεργία πείνας και 4 γυναίκες εκ των οποίων οι 3 είναι ανήλικες. Από την πρώτη στιγμή η παρουσία της κρατικής καταστολής είναι έντονη με ομάδες Ομάδες Πρόληψης και Καταστολής Εγκλήματος (ΟΠΚΕ) και όχι μόνο, να προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποτρέψουν τον αγώνα τους, αλλά και αλληλέγγυους και αλληλέγγυες να παρευρίσκονται στην πλατεία με συστηματικούς ελέγχους. Απειλώντας τους με μόνιμο εγκλωβισμό τους στο νησί αλλά και με εκφοβιστικές πρακτικές εντός του κέντρου “φιλοξενίας” μειώνουν την παροχή ζεστού νερού, διαιωνίζουν τις ήδη οξυμένες συνθήκες στρέφοντας τους υπόλοιπους μετανάστες εναντίον τους και εναντίον οποιουδήποτε μελλοντικού αγώνα. Κόντρα στη λογική της τρομολαγνείας αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι στέκονται δίπλα στα επαναστατημένα υποκείμενα με κάθε τρόπο παραχωρώντας έστω κάποιο στεγνό κατάλυμα για τις ημέρες κακοκαιρίας.

Οι συνθήκες που είναι αναγκασμένοι να ζουν οι μετανάστες και οι μετανάστριες στο κέντρο κράτησης στη Μόρια είναι άθλιες. Αφού πέρασαν ένα ολόκληρο καλοκαίρι κάτω από τον καυτό ήλιο, ακολουθεί ένα βαρύς χειμώνας με αποτέλεσμα να μοιάζει με μέθοδο βασανισμού λόγω της ψυχικής και σωματικής καταπόνησης των ανθρώπων. Ιδιαίτερα αν σκεφτεί κανείς ότι υπάρχουν άνθρωποι που είναι αναγκασμένοι να ζουν σε τέτοιες συνθήκες σχεδόν 2 χρόνια και ότι σε ένα στρατόπεδο που προορίζονταν για 2500 άτομα αυτή τη στιγμή μένουν 5000 άνθρωποι. Το περσινό χειμώνα πέθαναν 11 άνθρωποι λόγω καιρικών συνθηκών , ενώ έχουν πεθάνει αρκετοί ακόμα μέσα σε αυτό το κολαστήριο της Ευρωπαικής Ένωσης. Ενώ οι μπάτσοι εντείνουν τις διαμάχες μεταξύ των μεταναστών , προκαλούν ένταση και δεν χάνουν την ευκαιρία να ρίξουν χημικά και ξύλο. Βλέπουμε στη πράξη τη αντιμεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε. και του ελληνικού κράτους , που έχουν αναδείξει τα επονομαζόμενα κέντρα υποδοχής προσφύγων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.

Η καθημερινότητα και οι άθλιες συνθήκες στη Μόρια αποτυπώνουν την αντιμεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε. και της «κυβέρνησης της αριστεράς» που εφαρμόζουν τις κατασταλτικές τους μεθοδεύσεις και το καθεστώς εξαίρεσης σε μετανάστες και μετανάστριες, που διεκδικούν το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή και στην ελεύθερη μετακίνηση. Η διαχείριση του μεταναστευτικού καθώς και η σύμπλευση με το ΝΑΤΟ και την Frontex αποτελούν περίτρανο κομμάτι της στρατιωτικοποίησης των συνόρων, είτε με την συνεχή παρουσία αυτών, είτε με τους φράχτες που στήνονται από την πλευρά του ελληνικού κράτους κατά τις επιταγές της Ε.Ε. . Πάνω σε αυτή τη συνθήκη, λοιπόν, χτίζεται ο επίπλαστος διαχωρισμός του πρόσφυγα και του μετανάστη, ο οποίος έχει ξεκάθαρα ταξικό πρόσημο και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Υπό αυτή την έννοια, οι επονομαζόμενοι ως πρόσφυγες θα μπορούν να στελεχώσουν το εργατικό δυναμικό σε χώρες της Ε.Ε. με πολύ χαμηλούς μισθούς, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς προέρχονται από τη Συρία, η οποία έχει κηρυχθεί εμπόλεμη ζώνη, και είναι ειδικευμένοι εργάτες. Από την άλλη, οι επονομαζόμενοι ως μετανάστες , που κατά πλειοψηφία προέρχονται από χώρες της Αφρικής, το Ιράκ, το Πακιστάν και το Αφγανιστάν παρουσιάζονται ως λιγότεροι χρήσιμοι για τις εργασιακές ανάγκες της Ε.Ε. ,όντας ανειδίκευτοι εργάτες, και γίνεται προσπάθεια περιθωριοποίησης τους ακόμα περισσότερο λόγω της δυσκολίας μετακίνησης τους στην Ευρώπη, αλλά και της χορήγησης ασύλου. Έτσι, δημιουργείται ένα εργατικό δυναμικό δύο ταχυτήτων με κοινό παρανομαστή, ωστόσο, τους μισθούς πείνας χωρίς δικαιώματα και ασφάλιση.

Στον αντίποδα όλων αυτών οφείλουμε να σταθούμε αλληλέγγυοι και αλληλέγγυες στον αγώνα των μεταναστών και των μεταναστριών δημιουργώντας ένα αδιαμεσολάβητο κίνημα αλληλεγγύης των από τα κάτω μέχρι την κοινωνική και ταξική χειραφέτηση. Ενάντια στον κοινωνικό κανιβαλισμό που μας επιβάλλεται καθημερινά κάτω από τον μανδύα της «εθνικής ενότητας» από τα ντόπια αφεντικά και τις εμπροσθοφυλακές τους, στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και στις πολιτικές εξαθλίωσης που επιβάλλονται στους μετανάστες και στις μετανάστριες, στην ξενοφοβία και στην μισαλλοδοξία προτάσσουμε την αλληλεγγύη μεταξύ ντόπιων και μεταναστών ενάντια στους δυνάστες των ζωών μας.

ΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΕΡΦΙΑ ΤΑΞΙΚΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΑΠΦΟΥΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ

Πολιτική συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση ★

Την Κυριακή 18 Ιουνίου, από τις 22:00, η Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση θα βρίσκεται στο στούντιο του Αυτοοργανωμένου Ραδιοφώνου 105fm, στην εκπομπή “Οι ρομαντικοί της αποδόμησης”, στην οποία θα γίνει η παρουσίαση της συλλογικότητας, καθώς και συζήτηση σε θέματα της πολιτικής συγκυρίας και όχι μόνο

Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση ★

Στις 17/4 περισσότεροι από 1500 Παλαιστίνιοι πολιτικοί κρατούμενοι αρχίζουν απεργία πείνας επ’ αόριστον για «Ελευθερία και Αξιοπρέπεια», όπως ονόμασαν και οι ίδιοι τον αγώνα τους, στις Ισραηλινές φυλακές.

Αυτή τη στιγμή στις φυλακές του Ισραήλ κρατούνται πάνω από 6.500 φυλακισμένοι ,μεταξύ των οποίων 57 γυναίκες,300 ανήλικοι (αφού οι Παλαιστίνιοι είναι υπόλογοι ποινικά στο Ισραηλινό κράτος από την ηλικία των 12),800 που χρήζουν άμεση ιατρικοφαρμακευτική φροντίδα,18 δημοσιογράφοι,500 περίπου που βρίσκονται υπό κράτηση βάση του νομικού πλαισίου , που επιτρέπει φυλάκιση χωρίς αναγγελία κατηγοριών και δίκη και 13 Παλαιστίνιοι βουλευτές που είχαν ενεργή συμμετοχή στην Ιντιφάντα του 2000.

Τα αιτήματα των πολιτικών κρατουμένων είναι η κατάργηση των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης τους και η βελτίωση τους καθώς και μια σειρά από άλλες βασικές ελευθερίες που τους στερούνται όπως τα επισκεπτήρια και οι συναντήσεις με τις οικογένειες και τους δικηγόρους τους, η διακοπή των εξευτελιστικών βασανιστηρίων που υπόκεινται καθημερινά, η κατάργηση της απομόνωσης, η απελευθέρωση των παιδιών, η άμεση πρόσβαση σε ιατρική φροντίδα, το δικαίωμα στην εκπαίδευση, η χρήση των δημόσιων τηλεφώνων εντός της φυλακής και η διακοπή των κρατήσεων των συλληφθέντων χωρίς απαγγελίες κατηγοριών επ ‘ αόριστον.

Από τη μεριά το Ισραηλινό κράτος δεν δείχνει καμία διαπραγματευτική στάση ως προς τα δίκαια αιτήματα των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων, με τον Υπουργό Εσωτερικής Ασφάλειας να τους αποκαλεί «έγκλειστους δολοφόνους και τρομοκράτες» προχωρώντας, μάλιστα, σε δηλώσεις για τη δημιουργία στρατιωτικού νοσοκομείου που θα μεταφέρονται οι απεργοί πείνας για υποχρεωτική σίτιση, γεγονός πρωτοφανές, μιας και αποτελεί υπέρμετρη ψυχολογική πίεση και για τον ΟΗΕ αποτελεί βασανιστήριο. Ακόμη, το κράτος του Ισραήλ συνεχίζει μια στρατηγική γενικευμένης επιθετικότητας στις περιοχές ευρύτερα των συνόρων του μετατρέποντας τη Γάζα και τη Δυτική όχθη σε φυλακή-έρημο , εισβάλλοντας και πραγματοποιώντας πολεμικές εκστρατείες με βομβαρδισμούς σε εδάφη της Συρίας, απειλώντας το Λίβανο και συνεργαζόμενο με δυνάμεις του ISIS.

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, από την μεριά της, συμμετέχει σε κοινά υπουργικά συμβούλια με την Ισραηλινή κυβέρνηση ,καθώς και σε μια σειρά από επιχειρησιακές στρατιωτικές ασκήσεις και συμμαχίες στα πλαίσια του ΝΑΤΟ , μαζί και με την Κύπρο, αφού η εκμετάλλευση των φυσικών πόρων στην ΑΟΖ Κύπρου-Ισραήλ επηρεάζει άμεσα την Ελλάδα αποτελώντας κόμβο για την προώθηση και τη μεταφορά τους για την υπόλοιπη Ε.Ε. Οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις που διεξάγονται μεταξύ των 3 χωρών αποβλέπουν στην αντιμετώπιση οποιωνδήποτε εχθρικών ενεργειών εναντίον των εγκαταστάσεων εξόρυξης ή των υποδομών  μεταφοράς, αλλά και στην ενδυνάμωση των θέσεων της Ελλάδας σε βάρος της Τουρκίας, αφού πλέον τόσο η Ελλάδα, όσο και το Ισραήλ αποκτούν ισχυρή θέση στους γεωστρατηγικούς ανταγωνισμούς που μαίνονται με εκατέρωθεν εχθροπραξίες στο κομμάτι της Μεσογείου.

Εμείς από τη μεριά μας στεκόμαστε αλληλέγγυοι στον λαό της Παλαιστίνης που βιώνει έναν  αδιάκοπο πόλεμο που μαίνεται ήδη από το 1987,που ξεκίνησε η πρώτη Ιντιφάντα και στο πλευρό όσων αγωνίζονται και αντιστέκονται στο κράτος του Ισραήλ και στις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του. Τα όσα συμβαίνουν στις Ισραηλινές φυλακές είναι τουλάχιστον εξευτελιστικά προς την ανθρώπινη υπόσταση και επομένως ο αγώνας των Παλαιστίνιων πολιτικών κρατουμένων για «Ελευθερία και Αξιοπρέπεια» δεν μας αφήνει καθόλου αδιάφορους στα πλαίσια της διεθνιστικής αλληλεγγύης που αποτελεί σημείο αναφοράς για μας σε όσους αγωνίζονται και αντιπαλεύουν το κυρίαρχο.

ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΔΙΚΑΙΟ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ  ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΟΥΣ    

Πολιτική συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση ★