ΑΠΟ ΤΟΝ ΒΟΡΙΔΗ ΣΤΟΝ ΜΑΚΡΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ Ε.Π.ΕΝ. ΣΤΟΥΣ Α.Μ.Ε.-COMBAT 18

Ο κατηγορούμενος για συμμετοχή στη νεοναζιστική οργάνωση Combat 18 Γιώργος Μακρής είναι γνωστός στη Μυτιλήνη από τη θητεία του στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Κοινωνιολογίας και πριν μερικά χρόνια δικηγόρος της  κατά την εκλογική διαδικασία φώναζε περήφανα πως είναι άξιος απόγονος του Ζέρβα απειλώντας με βόμβες Ναπάλμ και για νέο Γράμμο – Βίτσι προς όλες τις κατευθύνσεις. Φαίνεται, λοιπόν, πως τα παρακρατικά τάγματα εφόδου των Α.Μ.Ε.- Combat 18 αποτελούν συνέχεια των ταγμάτων εφόδου της N.Δ. , των Rangers και των Κενταύρων, που δολοφόνησαν τον καθηγητή Νίκο Τεμπονέρα. Άλλωστε δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και τον Βορίδη (βουλευτή της Ν.Δ.) που κυκλοφορούσε με τσεκούρι ως αρχηγός της Ε.ΠΕ.Ν.

Αυτό είναι το φυτώριο της (νεο)φιλελεύθερης ΔΑΠ-ΝΔΦΚ που επικαλείται ότι δεν έχει σχέση με τους φασίστες και τους καταδικάζει.

Να θυμίσουμε στους σύγχρονους απόγονους των ταγματασφαλιτών  και των νοσταλγών του Χίτλερ πως η πηγάδα του Μελιγαλά έχει αρκετό χώρο ακόμα.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΕΡΟ, Η ΜΝΗΜΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΥΠΙΔΙ

ΟΧΙ ΦΥΛΑΚΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ-ΜΟΝΟ ΕΝΤΑΤΙΚΕΣ

 

Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση

Ενάντια στην υποταγή και στην εξατομίκευση, η κοινωνική αυτοοργάνωση |Κείμενο-κάλεσμα για 6 Δεκέμβρη

 

Στις 6/12 ο αστυνομικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας δολοφονεί εν ψυχρώ τον 15χρονο Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, στη συμβολή των οδών Μεσολογγίου και Τζαβέλα. Η δολοφονία του 15χρονου μαθητή ήρθε να προστεθεί στον κατάλογο των κρατικών δολοφονιών μαζί με τα ονόματα του, επίσης, 15χρονου Μιχάλη Καλτεζά, του Ιάκωβου Κουμή και της Σταματίνας Κανελλοπούλου.

Αμέσως μετά την δολοφονία πλήθος ετερόκλιτων υποκειμένων βρέθηκε στους δρόμους εκφράζοντας την δίκαιη οργή του απέναντι στην κρατική δολοφονία και στην κατασταλτική επίθεση σε αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας και οι πρώτες συγκρούσεις άρχισαν σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας φανερώνοντας τα πρώτα σημάδια της εξέγερσης που θα ακολουθούσε. Σειρά πήραν οι καταλήψεις σε σχολεία,  πανεπιστήμια,  δημόσια κτίρια (π.χ. δημαρχεία) , όπου αποτέλεσαν τόπους συνάντησης των αγωνιζόμενων και τόπους πολιτικής ζύμωσης ανθρώπων από διαφορετικές κοινωνικές και ταξικές αφετηρίες, που ψηλάφιζαν ζητήματα αυτοοργάνωσης και το πώς οραματίζονται έναν νέο κόσμο ισότητας και αλληλεγγύης. Οι αγώνες των εξεγερμένων φανέρωναν με τον πιο εμφατικό τρόπο πως οι μέρες της παραίτησης και της υποταγής είχαν επέλθει ανεπιστρεπτί καθώς η ζωντάνια, η συντροφικότητα και η οικειοποίηση του δημόσιου χώρου αποτελούσαν έντονα χαρακτηριστικά εκείνων την ημερών. Χιλιάδες μαθητές μπόρεσαν και είδαν τον εαυτό τους στο πρόσωπο του δολοφονημένου μαθητή Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου προβαίνοντας άμεσα σε καταλήψεις των σχολείων τους, επιθέσεις στα  Α.Τ. των περιοχών τους και έχοντας καθημερινή παρουσία στο δρόμο συγκρουόμενοι με τις δυνάμεις καταστολής αψηφώντας την τρομοϋστερία και την τρομολογνία, που προσπαθούσε να επιβάλει η ελληνική κυβέρνηση για να αποσυμπιέσει τα εξεγερτικά χαρακτηριστικά , με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τις εκατοντάδες συλλήψεις και «προληπτικές»  προσαγωγές , αλλά και την ωμή βία των ένστολων δολοφόνων της ΕΛ.ΑΣ.

Η χρονική συγκυρία της δολοφονίας Γρηγορόπουλου έρχεται ως επιστέγασμα στις φοιτητικές κινητοποιήσεις του ’06-’07 και στην απαρχή της οικονομικής κρίσης στον ελλαδικό χώρο. Μια κρίσης που αποτύπωσε ακόμα πιο έντονα τις σχέσεις αντίθεσης  ανάμεσα στους καταπιεσμένους  και στους εξουσιαστές. Οι καταπιεσμένοι, που αποτελούσαν το κύριο εξεγερτικό υποκείμενο εκείνης της περιόδου και ο κόσμος του αγώνα, που με την συνεχή παρουσία τους στο δρόμο και σε μια διαρκή κατάσταση αμφισβήτησης του υπάρχοντος συστήματος έδειχναν τις διαθέσεις τους πως η ανατροπή του συστήματος είναι εφικτή, αλλά και απονοηματοδοτώντας την επίπλαστη ευημερία, δείχνοντας την αποστροφή τους στον καταναλωτισμό, καταστρέφοντας τράπεζες και βιτρίνες πολυεθνικών  καταστημάτων, και στο σύστημα εξουσίας έχοντας πολύμορφα και πλούσια εργαλεία ανάλυσης, αλλά και υλικής σύγκρουσης τονίζοντας πως ο Δεκέμβρης είναι «μια εικόνα από το μέλλον», όπως έγραφαν εμφατικά οι τοίχοι τότε δίνοντας ένα ισχυρό μήνυμα έμπνευσης για τους μετέπειτα αγώνες. Για αγώνες , οι οποίοι δεν θα περιορίζονται μόνο στα αυθόρμητα εξεγερσιακά ξεσπάσματα, αλλά που θα είναι συνολικότεροι ενάντια σε κράτος, κεφάλαιο και σχέσεις εξουσίας και θα δίνουν το μήνυμα ενός κόσμου απαλλαγμένου από εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο οποίος θα χτιστεί πάνω στην ισότητα και στην αλληλεγγύη των από τα κάτω.

Στον απόηχο όλων αυτών, ο Δεκέμβρης μπόρεσε και συσπείρωσε πλήθος κόσμου στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο, καθώς αυτός ο χώρος ήταν που έδωσε τον πιο δυναμικό τόνο κατά τη διάρκεια της εξέγερσης και μπόρεσε να πυροδοτήσει αντιστάσεις, βάζοντας ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά ακηδεμόνευτων αγώνων και θέτοντας τη βάση για τα συλλογικά αυτοοργανωμένα εγχειρήματα που θα ακολουθούσαν. Εγχειρήματα, τα οποία αποτέλεσαν χώρους εδαφικοποίησης των αγώνων μακριά από ιεραρχικές και πρωτοποριακές λογικές, που τότε απαξιούσαν για το νόημα της εξέγερσης και τόνιζαν πως «στην πραγματική λαϊκή εξέγερση δεν πρόκειται να σπάσει ένα τζάμι» (δηλώσεις γ.γ. του ΚΚΕ ). Ακόμη, γέννησε και μια γενιά, η οποία γαλουχήθηκε με τις τότε συγκρούσεις φετιχοποιώντας τη βία, χωρίς να θέτει ζητήματα κοινωνικής απελευθέρωσης, αλλά ανήγαγε σε μεγάλο βαθμό πρόσκαιρα και εύκαιρα θεαματικά ξεσπάσματα, τα οποία προβάλλονται στα δελτία ειδήσεων και ως στόχο έχουν την αποστροφή της κοινωνικής βάσης στον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο. Μια γενιά, η οποία αν και κατάφερε να αποτελέσει μαχητικό κομμάτι στην πιο μεγάλη εξέγερση στην Ελλάδα μετά τη μεταπολίτευση , δεν μπόρεσε να αποτελέσει πραγματική απειλή για το κράτος και το κεφαλαίο, αφού εξέλειπαν τα οργανωμένα αντικρατικά-αντικαπιταλιστικά και συλλογικά χαρακτηριστικά, που εν τέλει καταλήγει σε μια θεαματική και κενού πολιτικού νοήματος εσωστρεφή αναπαραγωγή δήθεν επαναστατικής βίας, άνευ περιεχομένου, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας, αλλά και σε πορείες και διαδηλώσεις, που το περιεχόμενο της βίας δεν συνδέεται με τους σκοπούς του συνολικότερου κοινωνικού μετασχηματισμού, αλλά εξαντλείται σε επιθέσεις σε στάσεις λεωφορείων και φανάρια, και αντικοινωνικές και αντικινηματικές λογικές και επιθέσεις σε άτομα του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος και στέκια, καταλήψεις που δεν συμμερίζονται τις ίδιες πολιτικές στρατηγικές. Όλες αυτές οι πρακτικές, λοιπόν, θεωρούμε πως ουδεμία σχέση έχουν με τον αναρχικό-αντιεξουσιαστικό χώρο, καθώς προάγουν τον ατομισμό και τον ελιτισμό και αποστρέφονται τα όποια οργανωμένα και επαναστατικά χαρακτηριστικά δημιουργώντας κοινωνικό κανιβαλισμό στα κομμάτια των καταπιεσμένων.

Από την μεριά μας, οφείλουμε να κατανοήσουμε τα πλούσια εργαλεία που δίνει ο Δεκέμβρης και το πως οι αυθόρμητες εξεγέρσεις μπορούν να αποτελέσουν το ξεπέρασμα για την συνολικότερη κοινωνική επανάσταση και τον διαρκή αγώνα. Γιατί ο Δεκέμβρης, αν μη τι άλλο, αποτέλεσε κομβικό σημείο ενάντια στην παραίτηση και στην υποταγή, δείχνοντας πως η αλληλεγγύη είναι σύμμαχος των από τα κάτω και πως η ταξική και κοινωνική χειραφέτηση είναι ορατή αν πιστέψουμε στις δυνάμεις μας  και εναντιωθούμε στο καθεστώς του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, υπερβαίνοντας την παθητικότητα. Να μην αποτελέσει η 6 Δεκέμβρη άλλη μια μέρα επετειακού χαρακτήρα με ανέξοδες συγκρούσεις , αλλά το μήνυμα για τον συνεχόμενο αγώνα ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο, εμπλουτίζοντας τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις στο παρόν και στο μέλλον.

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΘΡΟΜΗΤΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΣΤΟΝ ΣΥΝΕΧΗ ΑΓΩΝΑ  ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΞΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ

Κάλεσμα, 18:00 |  Στα κατειλημμένα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ ( πρώην Κ.Ε.Π, απέναντι από την Νομαρχεία)

Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση 

Κείμενο κατάληψης γραφείων ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Λέσβου

Μετανάστες και αλληλέγγυοι πραγματοποιήσαμε κατάληψη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ της Μυτιλήνης, το Σάββατο 25 Νοεμβρίου 2017, μετά το αντιφασιστικό συλλαλητήριο στο οποίο συμμετείχαν μετανάστ(ρι)ες, μέλη του αντιεξουσιαστικού χώρου και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς. Η κατάληξη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί συνέχεια ενός αγώνα που μετράει ήδη 1.5 μήνα διαδρομής στην πλατεία Σαπφούς, όταν ομάδα μεταναστ(ρι)ών αποχώρησε διαμαρτυρόμενη από το κέντρο κράτησης της Μόριας, δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να επιστρέψουμε σε αυτό ή κανένα παρόμοιο camp. Και αυτό, όχι γιατί διεκδικούμε κάποιου είδους προνόμιο σε σχέση με τους υπόλοιπους μετανάστες που βρίσκονται εκεί, αλλά γιατί εκεί δεν αισθανόμαστε, ούτε είμαστε ασφαλείς.

Τα απαράδεκτα καταλύματα, το άθλιο φαγητό που προσφέρεται, η απουσία αξιοπρεπούς ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, η εκδικητική στέρηση παροχής νερού λόγω συμμετοχής σε κινητοποιήσεις, η συνεχής αστυνομική καταστολή, οι βίαιες διαμάχες μεταξύ εθνικοτήτων που καλλιεργούνται απ’ την ίδια την διοίκηση του κέντρου κράτησης, συνθέτουν το πλαίσιο του βίαιου εγκλεισμού που μας επιβάλλεται εκεί. Στο αποκορύφωμα αυτού του κανιβαλισμού ανήκει και η σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών, ομοφυλόφιλων, αλλά και ανήλικων παιδιών που οδηγούνται σε αυτόν τον δρόμο, είτε γιατί δεν υπάρχει άλλος τρόπος βιοπορισμού, είτε γιατί γίνονται θύματα κυκλωμάτων. Ο επίπλαστος διαχωρισμός που ορίζεται μεταξύ πρόσφυγα και μετανάστη, δημιουργεί συγκρούσεις ανάμεσα σε εθνικότητες λόγω των προνομίων που λαμβάνουν κάποιες εθνικότητες.
Όλα τα παραπάνω συνδέονται με την αντιμεταναστευτική ευρωπαϊκή πολιτική η οποία διεξάγει πολέμους, δημιουργώντας μεταναστευτικές ροές και ταυτόχρονα αρνείται την  ελεύθερη μετακίνηση των θυμάτων που η ίδια δημιούργησε. Σε αυτήν εμπεριέχεται η συμφωνία μεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας, την οποία με χαρά προσυπέγραψε η ελληνική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Το υδάτινο νεκροταφείο της Μεσογείου, τα νησιά του Αιγαίου που έχουν μετατραπεί σε φυλακές χωρίς κάγκελα, καθώς και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης στα οποία στοιβάζονται μετανάστ(ρι)ες είναι τα αποτελέσματα αυτής της θανατηφόρας πολιτικής.

Αξίζει να σημειωθεί, πως από την στιγμή που κατεβήκαμε στην πλατεία Σαπφούς γίναμε αόρατοι για κάθε διεθνή Μη Κυβερνητική Οργάνωση, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την πλήρη απουσία κάθε ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης και οποιασδήποτε άλλης βοήθειας.
Παρ’ όλες τις επιθέσεις που εμείς, οι μετανάστ(ρι)ες, δεχτήκαμε στην πλατεία Σαπφούς, προτιμάμε να μένουμε εκεί εκτεθειμένοι στο κρύο και σε κάθε είδους απειλή, παρά να επιστρέψουμε στο κέντρο κράτησης της Μόριας. Απειλές οι οποίες κυμάνθηκαν από την προκλητική αδιαφορία των άμεσα υπεύθυνων (όπως Ύπατη Αρμοστεία, ΣΥΡΙΖΑ, τοπικές αρχές), την απάθεια μέρους της τοπικής κοινωνίας, έως και τις εκδηλώσεις μίσους, όπως το σόου που έδωσε ο αντιδήμαρχος καθαριότητας Κατζανός παλεύοντας με τα πανό στην πλατεία, η συγκέντρωση στην οποία κάλεσε ο δήμαρχος Σ. Γαληνός, η στάση του αντιπροέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Πουλέλλη και ο ξυλοδαρμός μεταναστ(ρι)ών από την αστυνομία.

Στη σκακιέρα του ευρύτερου κοινωνικοπολιτικού σκηνικού έχουν όλοι ενεργό ρόλο. Αντιλαμβανόμενοι το γεγονός αυτό προβήκαμε στην κατάληψη των τοπικών γραφείων του ΣΥΡΙΖΑ θέλοντας να ασκήσουμε πίεση και να φέρουμε προ των ευθυνών του έναν απ’ τους βασικούς συνένοχους της παρούσας συνθήκης. Για αυτό και μέσα απ’ αυτόν τον αγώνα καταργούμε την απόσταση μεταξύ μας δείχνοντας πως η φιλανθρωπία είναι μία πλάνη και η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

Από τη μεριά μας, ως μετανάστ(ρι)ες, δεν έχουμε παρά να αναγνωρίσουμε σε αυτούς τους λίγους ανθρώπους το γεγονός ότι έσπασαν κάθε σύνορο και μας έκαναν να νοιώσουμε κομμάτι αυτής της κοινωνίας.

Τέλος, αυτό που απαιτούμε είναι:

  • ΤΗΝ ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ HESAM SHAERI HESARI – ΤΟ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟ ΜΕΛΟΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΣΑΠΦΟΥΣ
  • ΤΗΝ ΑΡΣΗ ΤΟΥ ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟΥ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗ ΕΓΓΥΗΣΗ ΟΤΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΠ’ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΘΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΙ Ή/ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΕΛΑΘΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
  • ΤΗ ΔΙΑΜΟΝΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΦΙΞΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

-ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗ Η ΔΙΑΜΟΝΗ ΜΑΣ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ

 -Η ΔΙΑΜΟΝΗ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

 -ΤΟ ΜΕΡΟΣ ΔΙΑΜΟΝΗΣ ΜΑΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ

 

 Πρωτοβουλία Αλληλέγγυων και Μεταναστ(ρι)ών

 

Διαρρηγνύοντας το καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων: Αλληλεγγύη και Αγώνας.

Image

Διαρρηγνύοντας το καθεστώς εξαίρεσης των πολιτικών κρατουμένων: Αλληλεγγύη και Αγώνας.

Θα πω για άλλη μια φορά και κλείνοντας ότι δεν έχω διαπράξει τα αδικήματα για τα οποία κατηγορούμαι. Διέπραξα όμως το αδίκημα που περικλείει όλα τα αδικήματα. Είμαι αναρχικός. Στον ταξικό πόλεμο πήρα θέση με τους αποκλεισμένους και τους αδικημένους, με τους κυνηγημένους και με τους κολασμένους, με τους φτωχούς, με τους αδύνατους και τους καταπιεσμένους. Η φυλάκισή μου είναι η μόνη φυσιολογική εξέλιξη αυτής της επιλογής από την μια και άλλο ένα πεδίο αγώνα από την άλλη.”

Τ. Θεοφίλου

    Τον Αύγουστο του 2012 γίνεται ένοπλη ληστεία στο υποκατάστημα της Alpha Bank στην Νάουσα Πάρου κατά την οποία χάνει τη ζωή του ένας οδηγός ταξί που προσπάθησε να ακινητοποιήσει τους ληστές. Στις 19/8/2012 μέσα σε ένα γενικευμένο κλίμα τρομοϋστερίας συλλαμβάνεται ο αναρχικός κομμουνιστής Τάσος Θεοφίλου, έπειτα από ένα ανώνυμο τηλεφώνημα που έγινε στη Γ.Α.Δ.Α. και υπεδείκνυε ως υπεύθυνο για τη ληστεία και το θάνατο του οδηγού ταξί «κάποιον Τάσο» που έχει σχέση με την «τρομοκρατία» και κατοικεί στη Θεσσαλονίκη. Ο Τάσος Θεοφίλου καταδικάζεται σε 25 χρόνια κάθειρξης για ληστεία, για συμμετοχή στην Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς και ανθρωποκτονία, για τα οποία δύο τελευταία αθωώνεται.

    Η καταδίκη του Τ. Θεοφίλου στηρίχθηκε σε ένα δείγμα γενετικού υλικού, που βρέθηκε στο καπέλο, που υποτίθεται, ότι φορούσε ο ληστής και το οποίο δεν εντοπίστηκε, ούτε και καταγράφηκε στην επί τόπου φωτογράφιση των «πειστηρίων» και το οποίο αποδείχθηκε ότι είναι διαφορετικό από το καπέλο που φορούσε ο δράστης της ληστείας. Σε αυτό το σημείο αξίζει να αναφέρουμε πως το δείγμα DNA δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ισχυρό ενοχοποιητικό στοιχείο, αντιθέτως η όλο και συχνότερη χρήση του αποτελεί αναξιόπιστη μέθοδο πιστοποίησης καθώς αποτελεί μόνο μέθοδο αποκλεισμού υπόπτου και όχι ταυτοποίησης του. Στις 15/5/2017 πραγματοποιείται η δεύτερη δίκη του Τ. Θεοφίλου κατά την οποία, όπως και στην πρώτη, δεν αποδεικνύεται από καμία κατάθεση η συμμετοχή του στα γεγονότα της Πάρου, όμως η εισαγγελέας τον έκρινε ένοχο ακόμα και για κατηγορίες που είχε απαλλαχθεί στο πρωτόβαθμο δικαστήριο.

   

   Μια παρόμοια περίπτωση καταδίκης λόγω δείγματος DNA είναι η περίπτωση της Ηριάννας Β.Λ. , που συλλαμβάνεται γιατί υποτίθεται ότι ταυτοποιείται το δικό της γενετικό υλικό σε έναν γεμιστήρα όπλου, που βρέθηκε στην Πολυτεχνειούπολη. Από έρευνες που πραγματοποιούνται στο σπίτι της δεν βρίσκεται το παραμικρό στοιχείο, ωστόσο καταδικάζεται τρία χρόνια μετά την 1/6/2017  σε 13 χρόνια φυλάκισης χωρίς ελαφρυντικά. Ο κρατικός παρεμβατισμός φαίνεται πλέον να επιδιώκει την εμβάθυνση του δόγματος «τάξη και σφάλεια» μέσω της ποινικοποίησης των κοινωνικών σχέσων, αφού στην περίπτωση της Ηριάννας, αιτία καταδίκης  αποτελεί η διατήρηση φιλικών σχέσεων του συντρόφου της με «πιθανά μέλη» της ΣΠΦ (υπόθεση που εντέλει απορρίφθηκε δικαστικά).

    Άλλη μία φορά γινόμαστε μάρτυρες του καθεστώτος εξαίρεσης και ειδικής μεταχείρισης που βιώνουν συνολικότερα οι πολιτικοί κρατούμενοι και οι άνθρωποι που εναντιώνονται στο κράτος και στους μηχανισμούς του. Οι διάφορες τακτικές και μεθοδεύσεις συμπυκνώνονται  στην νέα κρατική κατασκευή της αποκαλούμενης «νέας τρομοκρατίας», λογική που αναδύθηκε εμφανέστερα από την νεοφιλελεύθερη επέλαση και υιοθετήθηκε από τις αστυνομικές και δικαστικές αρχές για την αναχαίτιση και εξόντωση δυνάμεων αντιπαραθετικού πολιτικού φρονήματος από το κυρίαρχο. Σε αυτό το πρωτοφανές πλαίσιο έρχονται να ενταχθούν οι κατ’εξακολούθηση διώξεις αγωνιστών χωρίς βάσιμες υποψίες, η εκδικητικού τύπου  άρνηση χορήγησης αδειών από τις φυλακές, οι δηλώσεις πολιτικής μετάνοιας και αποκήρυξης των ιδεών, η ομηρία-απαγωγή ενός 6χρονου παιδιού για εκδίκηση στο πρόσωπο των επαναστατών γονιών του, οι εξοντωτικές συνθήκες κράτησης-ομηρίας, οι φυλακές τύπου Γ και  οι τρομονόμοι συνθέτοντας ένα μωσαϊκό πολιτικού αυταρχισμού και διαρκούς κρατικής βαρβαρότητας.

ΑΜΕΡΙΣΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΟΝ ΑΝΑΡΧΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗ ΤΑΣΟ ΘΕΟΦΙΛΟΥ

ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΡΙΑΝΝΑ Β.Λ.

Πολιτική συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση

Καμία ανοχή στον εξευτελισμό της ανθρώπινης υπόστασης.

(Κείμενο αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατουμένους Δ. Κουφοντίνα και Κ. Γουρνά)

    Ο Δημήτρης Κουφοντίνας, μέλος της Ε.Ο. 17Ν. κρατείται από το 2002 στις ελληνικές φυλακές καταδικασμένος σε 13 φορές ισόβια. Η –πρώτη φορά αριστερά- κυβέρνηση συνεχίζοντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής των προκατόχων της στερεί στον αγωνιστή πολιτικό κρατούμενο το δικαίωμα του για λήψη τακτικής άδειας που δικαιούται εδώ και 7 χρόνια. Η αμετανόητη στάση του στα πολιτικά του φρονήματα, η θέση του για την βίαιη ανατροπή του καπιταλισμού, καθώς και η παρέμβαση των ΗΠΑ, μέσω της πρεσβείας τους, αποτελούν για τις εισαγγελικές αρχές και την ελληνική κυβέρνηση επαρκή κριτήρια για αυτήν την άνευ προηγουμένου ρεβανσιστική αφαίρεση των δικαιωμάτων του. Από την άλλη ,ο Κ. Γουρνάς, μέλος του Επαναστατικού Αγώνα, τον τελευταίο καιρό προχώρησε σε αίτηση για χορήγηση άδειας λαμβάνοντας και αυτός την αρνητική απάντηση από το συμβούλιο των φυλακών με την εισαγγελέα να του δηλώνει «Αφού εσείς είστε αμετανόητος» ,γεγονός που αποδεικνύει πως ο ίδιος ο Κ. Γουρνάς παραμένει πιστός στα πολιτικά ιδανικά του και δεν κάνει καμία δήλωση μεταμέλειας και αποκήρυξης των ιδεών του.

    Και στις δύο περιπτώσεις κοινός παρανομαστής αποτελεί η δήλωση μετανοίας και αποκήρυξης των ιδεών ,που ζητάει η ελληνική δικαιοσύνη από τους δύο αγωνιστές αποτελώντας μία αποτρόπαια επίδειξη κρατικής και εισαγγελικής αυθαιρεσίας . Η εκδικητική αυτή στάση του ελληνικού κράτους και των μηχανισμών του στο πρόσωπο των δύο αποδεικνύει το καθεστώς εξαίρεσης και ειδικής μεταχείρισης που βιώνουν συνολικότερα οι πολιτικοί κρατούμενοι, καθώς οι αιτήσεις για την δίκαιη άδεια και των δύο πέφτουν στο κενό έχοντας ως αιτιολόγηση τα πολιτικά πεπραγμένα τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τις περιπτώσεις των Φ. Χαρίση και Γ. Καραγιαννίδη.  Ας μην ξεχνάμε την απαγωγή του 6χρονου παιδιού των Ρούπα-Μαζιώτη, την δίωξη των Τ. Θεοφίλου και Θ. Σίψα (που εν τέλει αθωώθηκε) χωρίς βάσιμες κατηγορίες και ακόμα πολλές διώξεις που επιβάλλει το ελληνικό κράτος και η αστική δικαιοσύνη, μέσα στα πλαίσια του δόγματος τάξης και ασφάλειας, σε όσους και όσες πυροδοτούν αντιστάσεις από τα κάτω και επιλέγουν να αντιπαρατεθούν απέναντι τους. Εξ’άλλου δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από την ακύρωση της εκδήλωσης για τον Δημήτρη Κουφοντίνα, που ήταν προγραμματισμένη στις 14/12 στη Νομική σχολή Αθηνών με τη συμμετοχή πανεπιστημιακών, δικηγόρων, δημοσιογράφων, καλλιτεχνών, συλλογικοτήτων και την τηλεφωνική παρέμβαση του ίδιου από τις ελληνικές φυλακές, όπου τα ΜΑΤ περικύκλωσαν τη Νομική σχολή σε μια συνεργασία πρυτανικών και εισαγγελικών αρχών θέτοντας σε καθεστώς απομόνωσης και λογοκρισίας την ενημέρωση για την υπόθεση του.

    Αυτή η προσπάθεια θωράκισης του κράτους έκτακτης ανάγκης από τον «εσωτερικό εχθρό», εν μέσω της οποίας κατακρεουργούνται βασικά δικαιώματα των πολιτικών κρατουμένων, ευτελίζοντας την ανθρώπινη υπόσταση και αξιοπρέπεια θα μας βρίσκουν απέναντί τους. Για αυτόν τον λόγο, λοιπόν, στεκόμαστε αλληλέγγυες και αλληλέγγυοι στο πλευρό των δυο αγωνιστών γνωρίζοντας ότι αυτή η υπόθεση μας αφορά όλους και όλες.

Άμεση χορήγηση των αδειών στους επαναστάτες αγωνιστές Δ. Κουφοντίνα – Κ. Γουρνά και σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους


 Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση

 

Πάρτυ οικονομικής ενίσχυσης 17/2/17

    Ως Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση επιλέγουμε τόσο πολιτικά όσο και οργανωτικά την συνειδητή εναντιωσή μας στους σύγχρονους γραφειοκρατικούς και κομματικούς φορείς. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο τόσο η πολιτική μας αυτονομία, όσο και τα αντι-ιεραρχικά χαρακτηριστικά μας αποτελούν μόνο κάποια στοιχεία των πολιτικών μας προταγμάτων, τα οποία σκιαγραφούν στο εδώ και τώρα την κοινωνία που προτάσσουμε και επιδιώκουμε. Η πολιτική και κοινωνική μας αυτονομία απαιτεί ωστόσο και οικονομική ανεξαρτησία. Για αυτό το λόγο επιλέγουμε την διεξαγωγή ενός πάρτυ τόσο για την οικονομική ενίσχυση των δράσεών μας, όσο και για την επανοικειοποιηση του δημόσιου χώρου από το βίαιο εμπορευματικό εξευγενισμό.

 


Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση★

Για την άρση των συρματοπλεγμάτων της εξουσίας

(κείμενο για την συμβολική κατάληψη στα τοπικά γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου 20/1/17)

Η μεγάλη μεταναστευτική κίνηση , η οποία συντελέστηκε τον προηγούμενο χρόνο ανέδειξε με τον πιο σαφή τρόπο την ολοκληρωτική οχύρωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ελληνικού Κράτους, σηματοδότησε, δηλαδή ,την απαρχή ενός νέου κύκλου επιθετικών αντι-μεταναστευτικών πολιτικών με χαρακτηριστική την ντροπιαστική για την ανθρώπινη υπόσταση ευρωτουρκική συμφωνία. Πλέον στην εντεινόμενη κατάσταση εξαίρεσης που βιώνουν οι μετανάστες και οι μετανάστριες ήρθε να προστεθεί η «παρανομοποίηση» της ύπαρξης  μέσω επίπλαστων διαχωρισμών «πρόσφυγας»-«μετανάστης-ια», η εγκαθίδρυση νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης, η αύξηση της διασυνοριακής καταστολής, η συνεχής στρατιωτιοτικοποίηση των συνόρων και οι μαζικές απελάσεις. Στην απέλπιδα προσπάθειά της η κυβερνητική εξουσία παρουσιάζει μία κατάσταση ομαλότητας για τα νησιά του Βορείου Αιγαίου, η οποία βέβαια καταρρέει την επόμενη στιγμή μέσα από τις εικόνες αίσχους των κέντρων κράτησης.

Σε όλη αυτή τη συνθήκη, που άπειροι άνθρωποι εξοντώνονται ηθικά και σωματικά, καταλήγοντας έγκλειστοι σε διάφορα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ,ζώντας κάτω απ’ το χιόνι πολλές φορές, ο Μοχάμεντ Α., αποφασίζει να προβεί σε έναν αγώνα -με όπλο το ίδιο του το σώμα- διεκδικώντας τα αυτονόητα. Ανάμεσα στα αιτήματα του είναι η παύση της διοικητικής κράτησης του και   απώτερος του  σκοπός είναι η λήψη ασύλου (μετά από 2 απορρίψεις αιτημάτων του), καθώς στην Αίγυπτο κινδυνεύει η ζωή του από το καθεστώς Σίσι.

Ο Mohamed παρά την στήριξη αλληλέγγυων, και κάποιων ελάχιστων βοηθητικών γιατρών, έχει ταλαιπωρηθεί τόσο ψυχικά, όσο και σωματικά γιατί  όντας στην 39η μέρα απεργίας πείνας, είναι ακόμα πιο ευάλωτος στις πιέσεις είτε των μπάτσων, που μεθοδεύουν την παύση της νοσηλείας του- με σκοπό την απέλαση του εν τέλει-, είτε της διευθύντριας της παθολογικής κλινικής που αρνείται να δώσει τις τιμές των εξετάσεων του. Όλοι οι παραπάνω εργάζονται μαζί προσπαθώντας να κάμψουν τις αντιστάσεις του προκειμένου να σταματήσει την απεργία πείνας.
Ούτως ειπείν, η σημερινή κατάληψη των κομματικών γραφείων του κυβερνώντος κόμματος αποτελεί την ελάχιστη κίνηση αλληλεγγύης τόσο στον αγώνα του μετανάστη απεργού πείνας Mohamed A. , όσο και ευρύτερα σε κάθε μετανάστη και μετανάστρια όπου βλέπει στον εαυτό του/της τις επιπτώσεις του βραχίωνα θανατοπολιτικής όπου έχει αναπτύξει η Ευρώπη-Φρούριο και η Ελλάδα-Φυλακή. Μέσα σε αυτό το  κλίμα κοινωνικής ανάθεσης και γενικευμένης απάθειας , το οποίο επέφερε εκ νέου η κυβέρνηση με τις συνεχείς αναφορές περί «μη ύπαρξης εναλλακτικής», τις εκκενώσεις των καταλήψεων στέγης, την ποινικοποίηση της αλληλεγγύης, τις ακροδεξιές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών, τις υπερθεαματικές φωτογραφίσεις με φασιστικά κόμματα, αναδύεται η πραγματικότητα της κρατικής βαρβαρότητας, η οποία είναι αμείλικτη και αυτή ακριβώς καλούμαστε να αμφισβητήσουμε ριζικά και να αντιπαλέψουμε. Εν τέλει, ενόσω οι κυρίαρχοι επιτείνουν στο όνομα του ρεαλισμού, την απελπισία, την μισαλλοδοξία και το ρατσισμό, εμείς δεν θα πάψουμε ποτέ να προτάσσουμε «έναν κόσμο που να χωράει πολλούς κόσμους».

          

Άμεση άρση της κράτησής του του Mohamed A.

Συνέχιση της νοσηλείας του καθ’ όλη τη διάρκεια της απεργίας πείνας

Άμεση παράδοση των ιατρικών του εγγράφων

Ικανοποίηση όλων των αιτημάτων του

Άμεση παύση όλων των απελάσεων



Συνέλευση αλληλεγγύης στον
Mohamed A.

ΝΑ ΜΗΝ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

 

Πανό που κρεμάστηκε στα Κεντρικά Λύκεια Μυτιλήνης για την εργοδοτική δολοφονία στα Everest της πλατείας Βικτωρίας, στις 1/12

Δεν είναι ατυχήματα μην έχετε αυταπάτες κράτος και αφεντικά δολοφονούν εργάτες

 

Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση