ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1973 και οι συνολικότεροι αγώνες κατά την διάρκεια της επταετούς δικτατορίας των συνταγματαρχών αποτελούν σημεία ορόσημο των κοινωνικών και ταξικών αγώνων που δόθηκαν στον ελλαδικό χώρο. Στην εξέγερση του Πολυτεχνείου αποκρυσταλλώθηκαν με τον πιο εμφατικό τρόπο οι ακηδεμόνευτοι αγώνες των καταπιεσμένων, ενάντια στον κόσμο της εξουσίας για έναν κόσμο ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Τα συνθήματα «κάτω η εξουσία», «κάτω το κεφάλαιο» που αποτελούσαν από τα κεντρικά συνθήματα κατά τη διάρκεια της εξέγερσης, παραμένουν χαραγμένα στη συλλογική μας μνήμη μπολιάζοντας μας με τα προτάγματα της κοινωνικής χειραφετήσης, της αυτοθέσμισης και του συνολικότερου κοινωνικού ριζοσπαστικού μετασχηματισμού στις σημερινές συνθήκες, που το κράτος και ο κόσμος του κεφαλαίου εξαπολύουν στους από τα κάτω μια λυσσαλέα επίθεση δημιουργώντας ένα συνεχές βαρβαρότητας.

45 χρόνια μετά την πτώση της Χούντας, η αστική δημοκρατία έρχεται να επιβάλλει ένα καθεστώς αυταρχικοποίησης. Αν και η διαχείριση του χρεοκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος αλλάζει προσωπείο, (πότε δεξιό, πότε σοσιαλδημοκρατικό, πότε «πρώτη φορά αριστερά») η βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου αποτυπώνεται με τον πιο εμφατικό τρόπο στον κοινωνικό ιστό. Το καθεστώς εξαίρεσης, τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, η ολοένα και πιο έντονη καταστολή, η φτωχοποίηση και η εξαθλίωση εντός και «εκτός» μνημονίων, η μη πρόσβαση σε βασικές ανάγκες όπως υγεία και παιδεία αποτελούν μερικά μόνο κομμάτια του σημερινού ψηφιδωτού που προσπαθεί να επιβάλλει ο κόσμος και οι διαχειριστές της εξουσίας για την περαιτέρω διαιώνιση αυτού του άθλιου και αυταρχικού συστήματος. Έτσι, με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης και το δόγμα «τάξη και ασφάλεια», που επιβάλλουν οι κυρίαρχοι, προσπαθούν να ανακόψουν τον εσωτερικό εχθρό και τις αντιστάσεις του δημιουργώντας ένα καθεστώς στρατιωτικοποιήσης και κοινωνικού εκφασισμού για την παραμονή τους στην εξουσία, αλλά και στη διαχείριση των αγώνων των εκμεταλλευόμενων, ντόπιων και μεταναστών.

Απέναντι σε όλα αυτά οφείλουμε να συγκροτήσουμε τα κινήματα εκείνα που θα φέρουν στο προσκήνιο τα χειραφετητικά προτάγματα μέσω των ακηδεμόνευτων αγώνων σε κάθε πτυχή και πεδίο της καθημερινότητας. Στις γειτονιές, στα πανεπιστήμια, στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία. Σήμερα, είναι πιο επιτακτικό από ποτέ να ορθώσουμε ανάστημα και να υπερβούμε το φόβο και την αδράνεια, απέναντι σε κράτος και αφεντικά, που το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι περισσότερη εκμετάλλευση, καταπίεση, πόλεμο και κοινωνικό κανιβαλισμό. Υπό αυτές τις συνθήκες, το νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου να αποτελέσει πυξίδα ανοίγοντας το δρόμο στις εξεγέρσεις και τις επαναστάσεις του μέλλοντος ενάντια στον κομφορμισμό, στον ατομισμό και στην κοινωνική παραίτηση.

 ΚΑΛΕΣΜΑ-ΠΟΡΕΙΑ : 17/11, 18:00 , ΠΛΑΤΕΙΑ ΣΑΠΦΟΥΣ

 

Πολιτική Συνέλευση για την Κοινωνική Χειραφέτηση 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *